Mange vil sjå og høyre vikedølen Henning

(TYSVÆR BYGDEBLAD): Det er tidleg ein måndag morgon i det Aarekol kjem inn døra til kafeen i senteret. Han smiler i kjent stil, og der andre stiller morgongretne til intervju så tidleg på dagen, er det slett ikkje nokon morgongruff å oppdage hos 46-åringen.

– Det å komme tilbake til Aksdal og Tysværtunet der det heile på eit vis starta, hadde eg lyst til. Då eg og mentor Rune Bjerga begynte på denne framsyninga, var det snakk om ei framsyning i Festiviteten og kanskje ei på Tysværtunet. Nå blei det ikkje slik, for etter at den første framsyninga i Haugesund var utseld etter eit par timar, blei det tre ekstraframsyningar der. 1.500 kjøpte billettar, og det er heilt gale, ler Aarekol.

Henning Aarekol gjennomførte showet Menn har også følelser» i Festiviteten til svært gode tilbakemeldingar.

Lang prosess

– Korleis jobba du med denne framsyninga som heilt tydeleg har treft ei nerve hos publikum?

– Eg har jobba lenge med tekstane og eg tenker at når eg nå trekker fullt hus, så er det ei takk for minst ti år med mykje jobbing, tenking og utfordring av meg sjølv. Eg kom godt i gang med skrivinga denne gongen også, fann mange tema å ta tak i. Det skjedde mykje rundt meg som forsterka det eg ville snakke om, nemleg at slett ikkje alle dagar er like bra og at det gjeld alle. Og berre for å forsterke dette, gjekk eg på ein smell i april i fjor og fekk fullstendig skrivesperre. Heldigvis gjekk det over.

– Dei som ser og høyrer på deg har kanskje litt vondt for å tru at du har motgang?

– Ikkje sant? Vel, eg kan love at eg har mine nedturar eg også, både når eg er heime, når eg reiser rundt og snakkar med folk frå scena, eller på jobben på sjukehuset i Haugesund. Eg går i veggen og møter motgang, som sagt gjer alle det. Kunsten er at det ikkje får lov til å eige deg, at det finnest vegar ut av det mørke og triste. Eg kjem ikkje med løysingar i showet mitt, men synest det er viktig at folk får høyre at ingen har det heilt topp heile tida, seier Aarekol.

Han blir ivrig når me spør om førebuingane til showet, men er også ivrig når me vil snakke om menn sine kjensler. Desse tøffe mennene som ikkje skal vise noko teikn til svakheit. Ei flaske cola går ned på høgkant mellom utredningane.

– Du veit at me alltid trur at mange andre ikkje slit, at dei alltid er tøffe og lukkast med alt. Angst er ikkje det ein tar opp når karar møtest, men så er det slik då at alle har eit eller anna som plagar dei. Nokre heldige opplev det sjeldan, medan hovudtyngda har sine små og store ting som plagar dei ofte.

– Eksempel?

– Ja, at det ein gjer ikkje er godt nok. Me valte å ta ei slik utfordring då me kontakta Festiviteten. Det er storstova, det kostar pengar og billettane var dyre. Men det betyr også at me gav eit signal ut om at dette var skikkelege greier. Eg kjenner at eg lærte mykje av det. Sikt høgt og auk på derfrå, ler Aarekol.

Vikedølen som nå bur i Haugesund fortel om folk han har møtt, om tunge dagar og om livets mange oppturar. Om kor viktig komikar Rune Bjerga har vore, og om alle gongene han har vore i Tysvær i små og store lag for å fortelje om psykisk helse, om å støtte kvarandre og ikkje minst – trua på seg sjølv.

Show

Når han kjem til Tysværtunet bruker han sjølv også ordet show.

– Det er meg og mikrofonen. Eg er ikkje driven i dette så eg har rett og slett trena på å halde det i gang aleine på den store scena. Målet mitt er å bidra med noko eg meiner er viktig. Eg er ingen komikar, og det skal vere kontrast mellom det morosame og det som gjer at ein tenker seg litt om. Det er balansekunst, og då er det godt at mobilen er full av positive meldingar etterpå. Så kan det vere ein og annan då som meiner noko anna, men då har eg lært meg å ikkje la dei enkeltmeldingane få øydelegge for meg.

– For responsen på nett har vore formidabel…?

– Det har den og det er både skummelt og kjekt å lese kva dette betyr for folk. Ein del kjentfolk heiar på meg og det set eg også stor pris på.

– Og nå blir det turné?

– Eg er ingen driven scenemann, og lurer jo på om eg klarar å dra showet til andre kantar av landet. Men det er klart at det blir framsyningar både i Sauda og i Kuppelhallen i Stavanger. Eg trivest også veldig godt i jobben som sjukepleiar, og ein større turné må tilpassast den kvardagen. Å ha ein slik suksess i starten gir ein rus, men alle veit at rus også ofte endar med ein bakrus. Det er ikkje dette eg lever av, men akkurat nå lever eg for det. Å kunne reise rundt å snakke om eit så viktig tema, le litt og ikkje minst grine litt saman med andre gir meg utruleg mykje. Så me får sjå kor langt det ber, – Oslo er ein draum, kan hende Bergen også. Først er det Tysværtunet og det trur eg blir heilt fantastisk, smiler Henning Aarekol.

He, he

Henning Aarekol har i sitt snart 46-år lange liv opplevd mykje. Han har klart å sette ord på det mange synest er vanskeleg, og ikkje minst han har våga å sette det saman til ei framsyning som haustar jubel.

– Det er sjølvsagt motiverande, men eg klarer framleis å glede meg over dei små tinga i kvardagen. Som då eg trefte på nokre folk i Kiwi-butikken som sa hei, og uttalte at det var akkurat som om dei kjende meg. Eller som då eg fekk sjå programmet til Festiviteten, bladde gjennom og såg alle dei store namna som skulle komme dit. Då eg kom til meg sjølv, var det den første framsyninga som var utselt. Trur det er vanskeleg å forklare kva eg kjende då. Skal ein vinne kampane mot det triste, må ein vere like flink til å finne det kjekke. Det er også eit mål når eg tuslar inn på scena på Tysværtunet. Me skal ha det kjekt i saman, avsluttar Henning Aarekol.