Hekser og prinsesser på scena

Det er søndags føremiddag, og ute er det rim på graset og kuldegrader. Men medan det er sol ute, susar det ein kald nordavind over scena inne på Sandeid samfunnshus. På ryggen har han ei kjolekledd jente med namn Sonja, og saman skundar dei seg for å komme fram til Julemannen. Bak dei flyg den farlege greven på heksa sitt kosteskaft, og det held på å gå aldeles galt.
— Stopp der, avbryt regissør Jostein Apeland.
Han er ikkje heilt nøgd med tempoet til skodespelarane, og scena må takast ein gong til. Det vert mykje terping, når Sandeid barne- og ungdomsteater set opp stykket Reisen til julestjernen».

Grevar og mikrofonar

Reisen til julestjernen vart skriven i 1924, og fortel historia om prinsesse Gulltopp som vil finne julestjerna. Ho vert lurt ut i skogen av den vonde greven, og forsvinn. Kongen forbannar julestjerna, og også den forsvinn. Fleire år seinare kjem den unge jenta Sonja til slottet, og ho lovar å finne julestjerna til kongen. Dette vil greven sette ein stoppar for.
— Det er ikkje lett å spele greven. Eg må vere sint heile tida og sjå sur ut, men så vil eg jo eigentleg berre smile, fortel Mona Økland (14).
Anne Skeie (8 ) som spelar nisse og hoff, er den yngste og minste på scena. Ho synest ikkje greven er spesielt skummel. Bortsett frå på førre øving, då Mona vert sminka. Då vert greven ganske så ufyseleg likevel, synest ho.
— Men det er veldig vondt å dra av teipen som held mikrofonen på plass, etter øving, fortel Anne ivrig og viser litt raud hud under ein laus flik av teip.