— Her er det full fres med folk, bilar og båtar

— Kva er din favoritthobby?

— Eg er veldig glad i gjenbruk. Er ikkje så glad i å kaste ting som framleis er brukande. Dette gjenspeglar seg både heime og på hytta.

— Kor reiser du helst på ferie?

— Me er ikkje så opptekne av å reise på ferie, men om me først er på tur, ønskjer me god mat, god drikke og god komfort. Me dreg ikkje på tredagars telttur, for å seie det slik.

— Kva er det beste med bygda du bur i?

— Vindafjord er ein stor kommune, og Kvaløy er ein liten prikk i denne kommunen. Her er det full fres med folk, bilar og båtar heile sommaren, og så vert det bekmørkt og dønn stilt om vinteren. Begge delar er heilt fantastiske. Eg er spesielt glad i horisonten og himmelen i dei mørke månadene. Lyset og fargane er heilt magiske når dei ikkje vert forstyrra av lysforureining.

— Kva saknar du i bygda di?

— Per i dag saknar eg ikkje noko. Me skulle sjølvsagt hatt fleire folk i bygdene og fleire kundar på butikken, men me kan ikkje forvente at fleire flytter ut på bygda når alt vert sentralisert.

— Kva er ditt favorittmåltid?

— Eg har blitt meir og meir interessert i kortreist og skikkeleg mat. Likar å lage mat frå botnen av og prøver å unngå ultraprosessert og langreist mat. Men eg er på ingen måte konsekvent nok. Kjem for eksempel ikkje til å bytte ut avokado med erter om eg skal lage guacamole. Skal me ut og ete, argumenterer eg alltid (høglytt) for å gå på indisk. Det er det aller beste som finst!

— Kva gler og kva irriterer deg mest?

— Eg vert veldig glad når eg ser gamle hus som vert tekne vare på. Eigentleg er det kanskje det som irriterer meg mest òg – folk som riv noko som kunne ha vorte berga, og heller set opp ferdighus med dårlege material.

— Dersom du hadde politisk makt, kva ville du ha kjempa for?

— Då ville eg ha kjempa meir for distrikta enn det eg føler vert gjort i dag.

— Kva gjer du når du skal unna deg noko ekstra?

— Då går me på ein flott restaurant. Ikkje så flott at du ikkje kjem inn om du ikkje har pynta deg, og ikkje så eksklusiv at du får noko du ikkje kan uttale, dandert med skum og ein liten blome – men så flott at du nesten får tårer i auga når du et. Vanskeleg å forklare, men nokon der ute forstår kva eg meiner. Det er eg sikker på.

— Kva er ditt beste barndomsminne?

— Påskane på slutten av åttitalet og byrjinga av nittitalet. Me hadde (har) ei stølshytte utan straum og vatn. Søskenbarna våre var i nabohytta. Det var alltid mengder med snø, og foreldra våre brukte dagar på å lage gangar mellom hyttene. Det var felles middagar, felles skiturar, påskeutgåver av vekeblad, påskeprogram på radioen, snøsmelting i ei stor gryte på omnen til oppvask og kroppsvask – og ein kunne leggje seg på eit soverom så nær stova at ein kunne tjuvlytte til alt dei vaksne sa når dei trudde me sov.

— Kven ser du mest opp til?

— Eg ser opp til bestemor mi på snart 92 år, som nektar å innsjå at ho er i ferd med å verte gammal. No skal ho bli tippoldemor, men fer framleis på fest med venninnene, reiser frå Hardanger til Bergen med buss og tog (fordi ungane hennar nektar henne å køyre så langt), er barnevakt for naboungane og er fast bestemt på å klare det meste sjølv. Eg håpar eg har arva den helsa!