Ein kontrollfreak som ikkje kan syngja

Å sitja krølla opp i sofaen i lag med pappa for å sjå film, er noko både Kenneth Karlsen og døtrene Lilly (13) og Carmen (11) likar godt. Dei to døtrene er nettopp ferdige på skulen for dagen, og før dei skal henta veslesøster Luna (4) i barnehagen, er det tid for litt åleinetid med pappa. Denne gong var det Istid som stod øvst på ønskelista, og kva er vel betre enn ein god reprise? Dei har sett filmen før, og dei ler gjerne av poenga lenge før det skjer.

Pappa Kenneth er i følgje døtrene ein fin fyr. Ikkje berre trur han at han er morosam, han er faktisk morosam også, kan døtrene fortelja. Og så kjem superlativa haglande. Han er veldig flink til å laga mat, og eksepsjonelt flink til å laga pannekaker. Han lagar dei flottaste prinsessekakene, og han syr til og med gardiner med symaskin. Kenneth Karlsen er med andre ord ein pappa dei er veldig stolte av.

Stort sett, i alle fall.

— Han kan ikkje syngja, seier Lilly.

— Jammen eg syng jo ofte eg, svarar Kenneth

— Ja, det er vel det som er problemet, kjem det kjapt frå eldstedottera, som legg til at det flauaste ho veit er når faren køyrer med vindauga ope gjennom sentrum, og syng høglytt duett med Shaggy mens låten Mister Boombastic er skrudd på full guffe.

Om dei ser bort i frå at han også er ein kontrollfreak som ikkje toler verken krøll på teppene, eller blanda klesvask, er han ein pappa dei trivst godt i lag med.

Tilfeldig etnebu

Kenneth Karlsen er fødd bergensar, men budde i Nord-Noreg og Finnmark dei første åra av sitt liv. Då han kom til Etne som 3-åring, skravla han i veg på vaskeekte Finnmark-dialekt. Det var litt tilfeldig at det blei Etne på familien Karlsen, for begge foreldra er haugesundarar og då dei begynte å tenka på å vende snuten sørover igjen etter nokre år i nord, var det eit tilfeldig besøk på Rodin kafé som gjorde utslaget for at dei hamna i Etne.

— Far min hadde brevveksla litt med Sagvåg i to år vedrørande mogleg sal av klinikken, og på ein ferietur heim til Haugesund hadde me ein middag på Rodin og gjekk over vegen for å helsa på han og for å sjå på huset. Det enda opp med ein avtale, og pappa starta opp som tannlege i Etne. Etter ei stund kjøpte me heile huset og, seier Kenneth.

Dei første tre åra budde familien i same hus som tannlegepraksisen, men familien auka i talet, og dei flytta til nybygd hus på Kambe. Her vaks Kenneth opp i lag med to yngre søsken.

Han har mange gode minne frå oppveksten, med mykje ungar i nabolaget, akebakkar og leikeplass. Då han var 15 år blei han skilsmissebarn, og foreldra flytte kvar for seg.

Etter ungdomsskulen utdanna Kenneth seg innan maskinarbeidarfaget, og gjekk på vidaregåande skule på Tesdal. Han fekk lærlingplass på Sunnhordland mekaniske verkstad (SMV) i 2007, og tok like godt med seg flyttelasset og emigrerte» til Skånevik. Etter kvart blei han også kjærast med skåneviksjenta Lise, så planen om å bu midlertidig i Skånevik mens han gjekk i lære, rann ut i sanden. I dag har han budd i Skånevik i 16 år.

Frå to til fire

Etter at han gjorde skåneviksbu av seg har mykje gått slag i slag. Han fekk fast jobb på SMV etter at han bestod fagbrevet, og i 2010 blei Kenneth og Lise foreldre for første gong då Lilly kom til verda. Året etter kjøpte dei seg hus, og Kenneth gjennomførte førstegongstenesta på Setermoen i Troms.

— Det var ikkje lett å reisa frå jentene mine etter permisjonane, for kvar gong eg kom heim igjen måtte eg bli kjent med Lilly på nytt. Ho kjende meg ikkje igjen frå gong til gong. Kven var han snaubarberte mannen der?», tenkte ho sikkert.

I 2012 kom jenta Carmen til verda, og familien Åsheim Karlsen blei ein familie på fire.

Allereie då var Kenneth ein engasjert ung mann, og hadde fleire år bak seg som klubbformann på SMV.

— Eg kom nok til leiarvervet fordi ingen andre hadde lyst, men når eg først blei leiar bestemte eg meg tidleg for å gjera så godt eg kunne. Eg har alltid likt å engasjera meg og har gjennom oppveksten hatt fleire verv som tillitsvalt. I Forsvaret var eg også troppstillitsvalt for min tropp, seier Karlsen som legg til at han gjennom dette fekk god erfaring med både møteleiing og forhandlingar.

I slutten på 2014 engasjerte han seg også politisk, og melde seg inn i Framstegspartiet (Frp).

— Kva var bakgrunnen til at det var Frp du landa på då du skulle velja parti?

— Det går i grunnen heilt tilbake til då eg gjekk på ungdomsskulen, og det var skuleval. Då var det ein representant for Frp som kom på besøk, og han stod for strengare straffer for alvorlege forbrytingar. Eit eksempel eg hugsar var at straffa for å forfalska ein 50-lapp var strengare enn straffa for valdtekt. Det gjorde inntrykk, og mitt mål var å vera med på å gjera noko med straffesystemet, seier han.

Karlsen legg også til at friheit til folket er noko han vektlegg tungt. At folk i størst mogleg grad skal få vera med på å styra sitt eige liv, og sin familie. At myndigheitene i mindre grad skal få detaljstyra livet til den enkelte.

Då nominasjonslista for kommunevalet blei presentert i 2015, stod Kenneth Karlsen sitt namn kumulert på topp.

Inn i politikken

Roger Nilsen takka då av etter to periodar som gruppeleiar i Frp, mens Audun Namtvedt og Arnfinn Tesdal framleis var med i lokallaget. Dei to sistnemnde var til stor støtte for Kenneth Karlsen og hans bratte læringskurve som gruppeleiar og toppkandidat for Frp.

— Arnfinn og Audun var to som hadde vore med i mange år, og som sat med mykje historikk og erfaring. Dei var til stor støtte for meg, og eg blei veldig glad i dei begge. Midt i perioden døydde Audun, og ei stund etterpå døydde også Arnfinn. Plutseleg var ferskingen» den med lengst ansiennitet i lokallaget, seier Kenneth.

Å bli politikar var både spennande og utfordrande, og då han gjekk inn i politikken visste han ikkje ein gong sikkert kva dei gjorde på, i eit formannskap. Han ser på seg sjølv som heldig, fordi han alltid har hatt ei innstilling om å gjera ting skikkeleg når han først startar på noko.

— Eg set meg alltid skikkeleg inn i ting, men i starten brukte eg veldig mykje tid på å førebu meg til møte, og å setja meg inn i ting som var veldig opplagt for dei andre som hadde vore med ei stund, seier han.

Prioriteringar har vore absolutt nødvendig for Kenneth, for i tillegg til å jobba i full stilling, vera småbarnspappa, klubbformann, gruppeleiar og varaordførar, har han også vore student. I 2019 var han ferdig utdanna fagingeniør innan maskinteknikk, og dei siste åra har han studert matematikk og fysikk ved Høgskolen Vestland. Dermed har han vore nøydd for å ha stram disiplin for å få døgeret til å gå rundt.

— Eg har brukt mykje kveldar, netter og helgar på politikken, og mine kollegaer i formannskapet er gjerne vant til at det kjem ein e-post med nokre forslag til vedtak frå meg i tre-tida på natta. Men eg har liksom følelsen av at eg har fått det til å gå rundt likevel, sjølv om eg no i ettertid ser at det kanskje ikkje er alt eg burde brukt så mykje tid på, seier han.

Pandemi i fanget

Tysdag 3. oktober blei det nye kommunestyret konstituert, og Kenneth Karlsen starta då på sin tredje periode som kommunestyrerepresentant. Denne perioden er han tilbake som gruppeleiar etter fire år som varaordførar, og det er klart: Han skulle aller helst sett at situasjonen var ein annan etter det gode valresultatet Framstegspartiet gjorde i år. Partiet fekk flest stemmer og Kenneth Karlsen fekk flest personstemmer. Likevel hamna han tilbake i opposisjon.

— Korleis er det å starta på ny periode når ting blei som dei blei? Følte du at du punkterte» litt?

— Ja eg må seie eg punkterte litt, men dette var eit scenario som er like reelt som noko anna. Eg har vore i opposisjon før også, og trivst i grunnen med det. Då står eg friare til å løfta inn dei sakene eg meiner er viktige. Så det gler eg meg til å gjera, seier Kenneth.

I fire år har han jobba tett med ordførar Mette Heidi Bergsvåg Ekrheim (Sp), og han har mykje godt å seie om henne. Dei hadde ikkje sete i ordførar- og varaordførarstolane sine i meir enn nokre få månader før dei fekk ein pandemi rett i fanget. Dei måtte setja krisestab, og førebu seg på at også Etne kunne bli som Italia.

— Me visste absolutt ingenting om kva som kunne komma, og når me rekna på det og la Italia sine dødstal til grunn, såg me at for Etne sin del ville me ikkje ein gong ha nok gravplassar i kommunen til dei som døydde av pandemien. Me måtte også sjekka kjølebilar og kjølekapasitet i kommunen. Mette Heidi og eg hadde mange kveldar der me ringte kvarandre for å diskutera kva me skulle gjera, seier han.

Livskrise

Det var unntakstilstand. Dei prøvde å forklara folk at dei ikkje skulle hamstra men likevel gjekk folk mann av huse for å sikra seg både toalettpapir, brød og hermetikk. I tillegg måtte dei laga beredskapsplanar, og det var utfordring i seg sjølv for dei ana ikkje kva dei stod overfor. Italienske tilstander kunne like så greitt skje i Etne også.

— Det var tøffe tak og mykje engasjement. Me måtte ha full kontroll på krisa, som ikkje berre var vår krise. Heile verda var råka av same krisa, og det var surrealistisk. Me hadde i starten tre møte kvar einaste dag, så trappa med gradvis ned til to, og deretter eitt møte til dagen, seier han.

Gjennom det tette samarbeidet med ordføraren fekk dei også ein veldig tett relasjon. Det kom godt med då Kenneth Karlsen i fjor opplevde ei ny krise. Denne gong var det svært personleg.

— Livskriser blir ikkje kalla livskrise utan ein grunn, og då eg og Lise bestemte oss for å gå kvart til vårt etter 16 år som kjærastar og sambuarar opplevde eg det som krise. Det var beintøft, og eg måtte be om permisjon frå alle mine verv. Då opplevde eg Mette Heidi som ein utruleg god støttespelar, og samtalepartnar, seier Karlsen.

I denne fasen valte Kenneth Karlsen også å vera open om samlivsbrotet og den krisa han stod i, og blei intervjua om dette på TV. Skulle han gjort alt på nytt igjen – hadde han gjort akkurat det same om igjen.

— Det viser litt om kor viktig openheita er. Eg var ein periode langt nede, men fordi eg var så open om alt fekk eg utruleg god støtte av alle rundt meg. Både i politikken, på jobb og i nærmiljøet. Eg blei også kontakta av andre som hadde opplevd det same, og midt opp i alt det vanskelege blei dette ei god støtte, seier han.

Han legg også til at permisjonen han tok, var viktig. At han tok seg tid til å setja ein fot i bakken, og kjempa for seg og sitt, trur han virka preventivt i rekonvalensen.

— Gjennom samtalane eg hadde med andre, lærte eg at det ikkje er uvanleg at folk som går gjennom slike kriser endar opp i langtidssjukemelding eller i djupe depresjonar. Eg var veldig bevisst på at det ville eg unngå. Då handlar det om å gjera livet mest mogleg ukomplisert ein periode, seier han.

God relasjon

Midt oppi samlivsbrotet stod tre døtrer som reagerte på kvar sine måtar, og som skulle takast vare på. Kenneth Karlsen er ærleg på at det var også mange vanskelege spørsmål som måtte svarast på.

— Det tøffaste var kanskje dei heilt kvardagslege spørsmåla, og eg gløymer aldri då minstejenta stod på badet ein morgon og lurte på kvifor pappa hadde lagt så mange av hans ting oppi baderomskuffa som var mamma si?

Eit så enkelt spørsmål – men likevel så vanskeleg.

Det viktigaste av alt i heile prosessen har for Kenneth vore å ha eit godt forhold til jentene si mor, Lise. Dei begge har vore opptatt av å snakka med kvarandre sjølv om kjærleiksforholdet er over, og for jentene si skuld har dei alle fem fellesmiddag i lag ein gong i veka.

— Å oppretthalda ein god relasjon er kjempeviktig, for det som er viktigare enn Lise og meg i alt dette, er døtrene våre. Det er også eit råd eg har gitt vidare til andre personar som er i same situasjon, og som har kontakta meg for å få litt tips og råd, seier han.

På denne måten opplever både han og døtrene at dei kan vera litt ressurspersonar for andre som opplever det same, og det gjer godt.

For hans eigen del har både faren og fastlege Eric Mills vore gode støttespelarar i den vanskelege tida som like gjerne kan omtalast som eit emosjonelt jordskjelv. I alle fall i starten.

— Det er jo tøft! Du føler deg litt mislukka som kjærast og far når du ikkje får det til å fungera. Me var eit par i 16 år, så det er heilt naturleg at eit samlivsbrot tar tid å komma seg gjennom, men ein må berre plukka opp sverdet og gå vidare, seier han.

Den 1.januar i år var Kenneth Karlsen tilbake frå alle permisjonar og den nye kvardagen er ei veke med døtrene og ei veke utan. Eller heilt utan besøk er han forresten sjeldan, for når pappa bur vegg i vegg med skulen, er det lett å svinga innom for både Lilly og Carmen.

Endra livsstil

2023 starta med blanke ark på mange måtar for Kenneth, og han har brukt litt tid på å finna ut kven han er etter samlivsbrotet.

— Du må på ein måte finna identiteten din på nytt, etter 16 år som kjærastepar. Du mistar litt av det som gjer deg til ein sjølvstendig person, og då er det viktig å bruka tid på å finna deg sjølv, seier han.

Og livet har begynt å bli godt igjen. I januar starta han på karate, og er no i sitt livs beste form. Han et sunnare enn før, han møter nye flotte menneske, han dater faktisk litt i ny og ne, og han har meir tid til å gjera ting som han har lyst til.

— Eg har meir overskot til å vera saman med dei herlege prinsessene mine, og eg føler oppriktig at eg er ein ny og betre versjon av meg sjølv, seier Kenneth.

Kvar veke trenar han rundt 4 gonger i lag med gjengen i Etne karateklubb, og i sin aller første kamp no i oktober kom Kenneth Karlsen heim med bronsemedalje i bagasjen….og ein mørbanka kropp.

— Shihan Geir Havreberg, som er trenaren min, seier det heile handlar om å læra seg til å tola å få bank, seier Kenneth og humrar litt.

Han legg ikkje skjul på at både Havreberg og Beathe Hegerland har vore veldig viktige personar for han, i prosessen med å finna seg sjølv igjen.

Kommunevalet

Når det gjeld framtidsambisjonane innan politikken kjem han til å vurdera litt kva han vil gjera framover. Så lenge jentene er unge er det i lokalpolitikken han ønskjer å utføra sin gjerning, men når dei blir eldre og kanskje flyttar ut, er Karlsen interessert i å sjå kva moglegheiter som byr seg på høgare politisk nivå. Dermed er det ikkje nødvendigvis sikkert at han kjem til å takke ja til å vera ordførarkandidat ved neste val – om han får spørsmål om det. Det får uansett tida vise.

— Det er jo klart at dei fire åra som varaordførar, der Mette Heidi og eg samarbeidde så tett som me gjorde var både meiningsfullt og det gav meirsmak. Me har sjølvsagt ikkje alltid vore einige, men har klart å samarbeida godt likevel, seier Kenneth Karlsen.

Då valdagen kom opplevde han at også veljarane hadde stor tillit til både han og partiet, for Karlsen fekk flest personstemmer og Frp blei største parti.

— Eg hadde aldri trudd at me skulle klare å overgå Senterpartiet i den landbrukskommunen som Etne er, men det gjorde me. Det er eg veldig fornøgd med, seier han.

Då valresultatet var klart fekk Karlsen snusa på ordførarsmykket nokre få augeblikk, men han sansa ganske snart at det kanskje ikkje skulle bli hans tur til å smykka seg likevel.

— Plutseleg hadde fleire parti gått saman utan å invitera Frp med i forhandlingane, kva skuffa deg mest i denne prosessen?

— Eg blei nok mest skuffa over Senterpartiet og Kristeleg Folkeparti, seier Karlsen og grunngir det med at han hadde snakka med begge partia rett før valet for å sjekka at dei var opne for eit eventuelt samarbeid, noko han fekk stadfesta at dei var.

Så opplevde Karlsen at Sp etter valet låste seg inn på ordføraren sitt kontor, og ikkje svara då Frp prøvde å få kontakt med dei. I følgje Karlsen skrudde nokre av KrF sine folk av telefonane sine.

— Då me til slutt blei kalla inn til det me trudde var eit forhandlingsmøte, viste det seg at andre parti hadde funne fleirtal utan oss. Eg hadde i alle fall håpa at Senterpartiet som me gjennom fire år har samarbeidd godt med, kunne vist oss den høflegheita ved å køyra reelle forhandlingar, seier Karlsen.

Dermed er Karlsen og co. tilbake i opposisjon dei neste fire åra.

I politikken er det likevel slik spelereglane er, og koalisjonane blir som dei blir – om ein likar det eller ei. Så når kabalen er lagt, er det berre til å sjå opp og fram og svelgja eventuelle sure kamelar. Då kommunestyret skulle takkast av 26. september var derfor rause superlativ som hagla då politikarane skulle heidra kvarandre. Karlsen og Bergsvåg Ekrheim gav kvarandre varme omtalar og det var tydeleg at dei sette stor pris på både arbeidet som var lagt ned, og på kvarandre.

Tysdag 3. oktober konstituerte det nye kommunestyret seg, og Karlsen var då tilbake i rekkene blant dei andre Frp-arane i kommunestyresalen. Varaordførarstolen hadde han overlevert til Arbeidarpartiet.

— Som eg sa tidlegare har eg har vore i opposisjon før også, og det trivst eg i grunnen godt med. Då står eg friare til å løfta inn dei sakene eg meiner er viktige, og nå gler eg meg til ny periode, seier han.

Ny kvardag

I det svarte Karlsen-huset i Milja Allé i Skånevik ljomar lyden av ei dør som smeller igjen. Døtrene har fått lada batteria på både seg sjølv og telefonane sine, så då er det tid for å pleie forholdet til vennene sine, og kjærasten.

— Lilly har fått seg kjærast, seier Kenneth og ristar litt på hovudet over kor åra blei av.

Det er jo ikkje så lenge sidan den førstefødde dottera var lita jente, som sat på armen til pappa.

Sjølv tar han turen innom vaskerommet for å fiska ned ein av dei nyvaska karatedraktane som heng til tørk på klessnora. Om berre eit par timar er det tid for nye treningsøkter i Dojoen i Etne i lag med den engasjerte gjengen der.

Mister Bombastic er klar.