Yvonne våga å satse noko litt annleis – no feirar butikken hennar 10 år

Det heile byrja eigentleg i Stavanger, der ho budde og planla å opna ein prikkebutikk i Fargegata. Men då ho og familien flytta til Etne, tok planane ein ny retning.

– Ideen hadde eg lenge. Men då me flytta til Etne, starta eg først å jobbe som prosjektleiar i Etnemarknaden. Likevel slapp ikkje ideen taket, og eg tenkte at eg må berre prøve den ut, fortel ho.

Etter kvart opna ho butikken Prikkar i det raude huset på torget i Etne, og sidan kom nettbutikken på plass. I prikkebutikken heldt ho ope kvar dag.

Etter eit år, såg ho at det ikkje lenger gjekk.

— Eg såg at dette kan eg ikkje leve av. Eg gjekk og banka på døra til Fugl Fønix hotel, som ligg rett over gata. Eg tenkte at hvis eg jobba der, kunne eg følge med på døra i butikken min. Det gjorde eg i fleire år. Eg sprang att og fram mellom butikken og Fugl Fønix, fortel ho.

Det var ei travel tid, men det er nett slik ho likar å ha det.

— Namnet mitt står for travelt, ler ho. Eg likar å ha det travelt, og får mest gjort når eg har det travelt.

For Yvonne er Prikkar eit etterlengta pusterom i ein travel kvardag. — Her går eg og kosar meg. Når det ikkje er folk her, går eg og prisar varer og lagar utstillingar og berre tømmer hovudet litt, seier ho.

Fant løysinga i fellesskap

Då ho hadde hatt butikken ei stund, kjente ho at det var tungt å ha den åleine.

— Du har husleige, utgiftar og slikt. Men eg hadde så lyst til å halde på med det, for eg likar det så godt. Så meiner eg at Etne treng eit levande sentrum, seier ho og legg til at dette er noko ho brenn for.

Løysinga kom då fleire kreative sjeler gjekk saman om å starte eit «kunstnarisk kjøpesenter» i det gamle hagesenteret – Drivhuset. Prikkar flytta inn, og konseptet har sidan utvikla seg.

— Den gong var me 10 stykk, og nå er me tre igjen. Dei andre er der, men på ein anna måte. Dei leiger hyller og stativer. Me har produkter fra veldig mange, seier ho.

Ho fortel at ho hadde nok ikkje lagt ned butikken, men ho måtte finne ein ny måte å drive butikk på, utan at det blei for dyrt og utan at ho sleit seg heilt ut.

— Eg ser at dei butikkane som blir lagt ned, er dei som har høge faste kostnader. Det er ikkje lett å drive butikk i dag, seier ho.

— Korleis kjennest det å markere 10 årsjubileum? Hadde du trudd det då du starta?

— Nei, for det gjekk ikkje veldig bra. Og eg tenkte «guriland, kva er det eg har gjort?», ler ho.

Men interessa for Prikkar har alltid vore stor.

— Folk elskar butikken min og tinga mine. Men du selgjer jo ikkje, og du tenker at dette ikkje går. Men så er det noko med det å drive noko som er litt annleis. Det er så kjekt når folk køyrer langt for å besøke butikken. Det betyr meir enn salget for min del, seier ho.

I dag ser ho på Prikkar som ein hobby som går i null – og eit etterlengta pusterom i ein travel kvardag med full jobb i Omega.

— Det er herleg å ha ein plass å avreagera. Her går eg og kosar meg. Når det ikkje er folk her, går eg og prisar varer og lagar utstillingar og berre tømmer hovudet litt.

— Det er avgrensa kor mange prikkete kjolar du kan ha. Men eg lurer inn litt forskjellig, som blomsterprikkar og eg har litt einsfarga kler som passar til, men då er det gjerne små hol i det og slikt, seier Yvonne.

Fascinasjonen for prikkar

Prikkar fører fleire spesielle og fargerike merke, noko som ofte overraskar kundane.

– Folk blir overraska når dei høyrer at dei får det i Etne, seier ho.

Yvonne sin kjærleik til prikkar går heilt tilbake til barndomen.

— Det var det første printet som kom frå me slutta med lin, beige og einsfarga klede. Ein prikk eller ein sirkel er rund, venleg og har ingen byrjing eller slutt. Det er det mest leikne printet du kan finne, derfor er det mykje brukt på barneklede og leiker. Og eg er veldig barnsleg, så eg føler det passar til min personlegdom, fortel ho.

Stripar og ruter er strengare mønster, meiner Yvonne.

— Bankfolk går til dømes ikkje i prikkete skjorter, for dei er ikkje kreative. Dei går i rutete. Dei jobbar med tal og system. Om du blir merksam på det, kan du lese ganske mykje ut frå kva folk går i. Går dei i fargerike blomstrete kler, er dei ofte «open minded» og litt kreative, seier ho.

Interessa for prikkete klede blant kundane er der framleis. I nettbutikken er det ein del sal, sjølv om det ikkje tar heilt av, fortel ho.

— Men det som er kjekt, er at dei same kundane kjem igjen og igjen. Det er avgrensa kor mange prikkete kjolar du kan ha. Men eg lurer inn litt forskjellig, som blomsterprikkar og eg har litt einsfarga kler som passar til, men då er det gjerne små hol i det og slikt, seier Yvonne.

Det er for å gjere det litt morosamt at det berre skal vere prikkete ting, fortel ho.

— Eg held meg veldig til konseptet, og det har eg gjort i 10 år, og det er eg glad for, legg ho til. 

Meir enn ein butikk

26.november var sjølve bursdagen til Prikkar, men Yvonne har allereie feira heile månaden med tilbod i butikken. Elles blei det ei markering med noko godt å bita i under julegateopninga torsdag.

Butikken i Drivhuset har til vanleg ope kvar laurdag, men Yvonne opnar gjerne dørene for grupper eller tilreisande som spør. Framover ventar både julemarknader og prikkete nissemotiv i sortimentet.

Ho er tydeleg på at Prikkar er blitt noko meir enn berre ein butikk.

— Eg er glad for alle folka som digger butikken min og konseptet mitt. Dei som er begeistra spreier ordet til andre. Når dei får besøk, er Drivhuset og Prikkebutikken det første dei skal vise fram. Det synest eg er veldig kjekt, og det var noko av det eg ville oppnå; å starte noko som er annleis og som folk snakkar om. Det er mange her i Etne som er kjempeglad i butikken min og viser den stolt fram, og det rører meg, seier Yvonne, og legg til at så lenge ho bur i bygda, kjem Prikkar til å vere der òg.