Det som finst igjen av gravminne er spreidde rundt. Mons L. Ekaas (1828–1896), og hustru, som det står på korset.
Kyrkjegarden midt i skogen
Spor etter fire graver dukkar opp blant rotvelte, granbar og svære stubbar etter hogst. Her vart døde gravlagde i frykt for smitte av kolera.
Skru tida over to hundre år tilbake, og helsepanikken var ikkje svineinfluensa. Epidemiar med kolera tok livet av folk og skremde dei fleste. Over heile landet vart det bygt kolerakyrkjegardar for å isolere dei døde frå dei friske.
I Vedvika på Utbjoa er ein stor kolerakyrkjegard lang frå folk eit eksempel på korleis folk og styremakter frykta epidemien. Det er eit kulturminne frå før midten av 1800-talet som er i ferd med å bli tatt betre vare på.
