Tradisjonar møter trend

Vevkunst er blitt trendy igjen, og ifølgje Norges Husflidslag er det på frammarsj, særleg blant unge. I Etne Husflidslag har dei merka ei aukande interesse for vevkursa sine, og dei er veldig glade for at fleire unge har fått auga opp for handverket. Dei ønskjer å trekkja med seg endå fleire unge inn i vevverda.

I ei tid der handarbeid og berekraft er i vinden, finn mange gleda i å skapa noko med eigne hender. Vevde produkt gir ikkje berre eit personleg preg, men har også tilknyting til tradisjon og kultur. Interiørdesignarar ser korleis folk brukar vevde tekstilar for å skapa varme og særpreg i heimane sine, frå handlaga veggteppe til puter, tepper og løparar.

Frå gammalt til nytt

Etter at Etne Husflidslag har hatt vevkurs, har fleire fortsett å koma til husflidslaget for å veva saman med dei handkyndige damene som er der.

— Eg kunne sjå ei glede hjå folk på kurset, spesielt likte dei å laga filleryer, då kunne dei sjå at dei kunne laga noko fint ut av det ein elles hadde kasta, seier Eli Aga, som er leiar i Etne Husflidslag.

Folk har teke tilbake filleryene, som er eit vevd teppe laga av filler, gamle klede og sengetøy. No heng mange filleryer på veggene som pynt, slik ein gjorde før, medan andre brukar dei som tepper. Ein lagar filleryer ved å klippa eller riva opp stoff i passelege strimlar som ein så brukar i vev. Ifølgje Aga er dette ein enkel måte å laga noko fint på.

— Vev er ein fin måte å få brukt gamle ting ein har liggjande, seier ho.

Vevkunst er blitt ein del av den populære gjenbruksbølga. Bruk av mange stoff og tekstilar gjev både miljøvennlege val og kreative løysingar. Å veva med gjenbruksmateriale gjer det mogleg å skapa noko nytt av noko gammalt, samstundes som ein får eit personleg preg på interiøret.

40 år med vev

Eli Aga, leiar i Etne Husflidslag, er oppteken av å ta vare på gamle tradisjonar innan tekstilhandverk og saum. Ho meiner det er viktig at denne kunnskapen ikkje forsvinn. Tidlegare var det heilt naudsynt å kunna laga eigne klede – dei fleste heimar hadde ein vev, og på vinteren sat folk inne og arbeidde med handverket. No har me moderne teknikkar og maskiner som kan masseprodusera klede.

— I dag kjøper me mykje, og det er altfor mykje bruk og kast, seier Aga, som meiner heimelaga produkt ofte held betre kvalitet enn masseproduserte varer.

Leiaren har ei lang historie med veving. Ho prøvde veven for første gong på folkehøgskule tidleg på 80-talet, og etter skulen kjøpte ho seg sin eigen vev. Sidan då har interessa vore med henne, og i over 40 år har ho stadig lært nye teknikkar og utforska nye prosjekt. I tillegg til veving er det stor interesse for både strikking og brodering.

I Husflidslaget produserer damene mykje fint, og sjølv om sal ikkje er hovudfokuset, har dei av og til selt produkta sine når det har vore etterspurnad, som på bondens marknad og julemessa. For medlemmane handlar det like mykje om å dyrka hobbyane sine og nyta gleda ved å skapa noko med eigne hender.

Aga ser at folk har gleda av å vera kreative, laga noko, og få kjenna på meistring.

— Det gjer noko med ein å laga noko, så me vil gi folk gleda av det, fortel ho.