La folk vere folk!

For ei stund sidan gjekk eg rundt i fleire timar med ein klump i magen. Eg var saman med ei god venninne, men stemninga var amper. Ho var stille, verka irritabel og svarte kort då eg prøvde å småprate. Eg starta raskt med å leite etter feil i meg sjølv. Hadde eg sagt noko dumt? Var eg for krevjande? Hadde eg gjort noko som hadde såra ho utan at eg merka det?

Seinare den dagen nemnde ho at ho hadde hatt ein tøff dag på jobb, og at ho hadde vore i ein konflikt med ein kollega som framleis prega ho. Det hadde rett og slett ingenting med meg å gjere. Eg hugsar kor letta eg vart – og kor tydeleg det vart for meg at vi menneske ofte er raske med å tru at andre sine kjensler er vårt ansvar.

Nokre gonger vil vi så gjerne forstå, forklare eller ta ansvar for andre sitt humør. Vi spør oss sjølve: Har eg gjort noko gale? Burde eg ha sagt eller gjort noko annleis? Kva må eg gjere for å fikse det og få dei til å smile igjen? Kjenner du deg igjen?

Men sanninga er at dei fleste menneskes kjensler først og fremst handlar om deira eigen indre verd. Om ting vi ikkje alltid kan sjå – bekymringar vi ikkje veit om, ei dårleg natts søvn eller ein vanskeleg samtale tidlegare på dagen. Nokre dagar er vanskelege utan ein tydeleg grunn, og dei fleste av dei dagane handlar ikkje om oss.

Det kan vere krevjande å vere i nærleiken av nokon som er stille, irritert eller nedstemd. Det krev tryggleik å vite at vi ikkje treng å fikse alt vi møter. Nokre gonger er det beste vi kan gjere, rett og slett å vere der. Å la andre få kjenne det dei kjenner, utan å krevje forklaringar, og utan å mase om at dei berre må tenkje positivt».

Når vi klarar å ikkje ta andre sine stemningar personleg, gir vi både oss sjølve og dei vi er glade i, friheita til berre å vere. Å la andre vere i sine eigne kjensler handlar om respekt.

Så neste gong du opplever noko liknande: Spør før du antar, øv deg på å stå i ubehaget og minn deg sjølv på at det ikkje nødvendigvis handlar om deg.

La folk vere folk, og la folk få vere i kjenslene sine – utan at det treng å ha noko med deg å gjere.

Emma Bjelland Ingebrigtsen