Forventningar så høge som fjell

Mine tankar går til barn, ungdom og unge vaksne. Det er tøft å vekse opp i dag, og finne sin eigen veg. Ifølge ulike undersøkingar, er den mentale helsa til ungdom og unge vaksne i negativ utvikling. Ei undersøking frå Academic Work viser til at tre av fire unge arbeidstakarar er utbrent, eller er i faresona for å bli utbrent.

I gründerskapet mitt har eg dagleg kontakt med unge menneske som prøver finne sin sti i samfunnet vårt. Gjennom sosiale media og samtalar får eg høyre om kjensler og tankar individa trur dei sit aleine med, men som er gjennomgåande for dei aller fleste som tek kontakt med meg.

Indre krav

Noko av det som går igjen er: tankar som alle får det til, men ikkje eg» i ulike format, behov for å bevise at dei er gode nok med fantastiske prestasjonar, indre krav og forventningar så høge som fjell, og ei utfordring med å skjøne at dei er gode nok som dei er.

Dei slit med å forstå at verdien deira ikkje blir målt i kva dei får til i livet, kor flott kjærasten er, kor mykje som står på bankkontoen, kva jobbtittel dei har eller kor gode prestasjonar og karakterar dei kan vise til på CV og vitnemål.

Det er fleire årsaker til desse sjølvdestruktive tankane, og eg skulle gjerne fortalt dykk alt eg har av informasjon, forsking og mogelege løysingar – men det er det ikkje plass til i denne teksten.

Så eg vel å dele ein; samanhengen mellom hjernen vår og sosiale media.

Samanliknar med heile verda

For å forstå kvifor sosiale media har ein så sterk påverknad på oss menneske, må ein inn i biologien vår. Me menneske er flokkdyr. Me har alltid levd i flokk, og fall du utanfor, kunne det gå gale med deg og livet ditt. Steinalder-hjernen» vår sikra at me fekk leve ein dag til, så lenge me gjorde det dei rundt oss gjorde. Me er programmert til å samanlikna oss for å overleve.

Skrur me tida tilbake til 90-tallet, og tidlegare, var det ikkje så mykje informasjonsflyt som i dag. Me levde frå dag til dag, og samanlikna oss berre med klassekameratar, søsken, familie og kjente rundt oss.

Dagens barn, ungdom og unge vaksne samanliknar seg med heile verda. Mesteparten av det som viser i sosiale media er personar med suksess, god økonomi og som lever draumen». Det er i alle fall det ein får inntrykk av.

God nok

Når ein blar gjennom feeden på mobilen sin, time etter time, og får innprenta eit inntrykk av suksess og lykke – då koplar steinalder-hjernen seg på. Den vil oppnå det same som du ser på, for å overleve». Kjensler og tankar blir såre, vonde og håplause.

Digitale plattformer er komen for å bli, så løysinga er ikkje å kutte de unge vekk frå mobilen.

Mitt ønske for 2023 er at me snakkar om kjensler og tankar som ein naturlig del av samtalane gjennom året. At me hjelper kvarandre med å skilje mellom glansbilete og verkelegheit. Livet er utfordrande, det handlar om korleis me tar det, saman.

I år vil eg oppfordre deg til å velgje eit nyttårsforsett som handlar om at du er god nok som du er, og ikkje eit bli-betre-prosjekt». Dette kan hjelpe barn, ungdommar og unge vaksne på vegen vidare i samfunnet vårt.

Maria Steinstø

Gründer av Deg og jobb AS, foredragshaldar og some»-påverkar @degogjobb.