Flåge-piskar på akkordløn

Då eg var ni år gammal, oppdaga eg at det var fullt mogleg å ha både økonomisk nød og stor forretningssans – samtidig. Eg hadde nemleg ein skrubbsvolten sparegris, ei heilt reell lengt etter lakrislisser, og null fast inntekt. Vekepengane var ikkje innkassert før rommet var rydda…(skikkeleg)… og det var ikkje alltid far min og eg var einige om definisjonen på akkurat det. Ikkje var eg gammal nok til å trilla høy, ikkje sterk nok til å løfta mjølsekkar, og alt som likna på tradisjonell sommarjobb, var for lengst okkupert av eldre og meir traktorsertifiserte slektningar.

Men eg såg eit håp – og det låg rett over bøen, i mormor sitt kjøkken.

Mormor og morfar budde i nabohuset, på garden som var vårt barndomsparadis. Det var ein barndom med lyden av traktor, lukta av nyslått gras og smaken av rabarbrasuppa eller nybakte bollar.

Men midt i denne sommaridyllen fanst det eit problem. Eit svart, summande, ustoppeleg problem.

Flåger!

Dei var over alt. Inne, ute, på maten, i håret, opp i nasebora. Og akkurat der – midt i flågeinvasjonen – såg eg mitt snitt. Eg marsjerte rett inn på kjøkkenet til mormor, der ho stod midt i grautkoking, sveittebølgjer og ein flågeparade utan like. Eg stilte meg opp framfor henne, la fram mitt særdeles geniale sommartilbod: Eg var villig til å ta jobben som profesjonell flåge-piskar. Ti øre stykk!

Mormor humra litt for seg sjølv, mens ho vifta bort ei svart og summande flåge, og sa at eg skulle få jobba godt for pengane mine. Eg jubla! Eg hadde fått min aller første sommarjobb!

Eg sette i gang med ein iver som berre niåringar og nystarta gründerar kan visa. Med ein godt brukt flågepiskar, og eit samanrulla vekeblad i reserve, gjekk eg til verks med målretta glød. Eg fór rundt på kjøkkenet, slo i lufta, trefte med presisjon, og samla kvart einaste daude offer i ein stadig vaksande haug på den kvite kjøkenduken til mormor. Eg arbeidde hardt. Og raskt. Og effektivt.

Mormor, som hadde rekna med lønsutgifter på eit par kroner, snudde seg etter ei stund og oppdaga den svarte haugen med fluger på kjøkenbordet. Eit raskt overslag kunne stadfesta at eg var blitt 37 blanke kroner rikare. Mormor stirra på flugeberget mitt med store auge. Så tok ho ei avgjerd. Kontrakten blei oppsagt på dagen.

Eg godtok sluttpakken, og innkasserte mi første – og siste – løn som profesjonell flågepiskar. Så vandra eg stolt til butikken med lomma full av klingande mynt. Der kjøpte eg smågodt for 11 kroner – det dyraste eg nokon gong hadde betalt for sukker. Snopet mitt fylte ikkje mindre enn to kvite kremmarhus til randen. Eg var super-stolt. Eg hadde hatt sommarjobb, og fått mi første løn – heilt på ekta.

Grethe Hopland Ravn