Det finst innsikt og lærdom i omvegar

Eg har flytta, bytta studiar, flytta heim igjen med halen mellom beina, sagt opp ein jobb eg fyrst var gira på, og angra på ting eg i utgangspunktet sa ja til og deretter vendt tilbake til det gamle igjen. Det har ofte kjendest ut som eit nederlag, og som om eg på ein måte ikkje fekk det til. Likevel har alle desse vala noko felles – at eg lærte noko av dei. Og, eg har innsett at det faktisk er heilt greitt å snu.

For kva om alle desse omvala eigentleg ikkje var ein feil, eller ein bomtur, men berre ei erfaring rikare?

For vi menneske er naturlege nysgjerrige vesen. Vi søker etter meining, utvikling og forandring. Det å prøve noko nytt, sjølv om det ikkje alltid endar opp med å vere rett for oss, er difor ofte eit teikn på mot. Fordi vi har vi som regel lært noko om oss sjølve – noko vi kanskje aldri hadde visst, om vi berre vert verande der vi var.

Det minner meg om boka Alkymisten av Paulo Coelho, som handlar om ein gut som legg ut på ei lang reise for å finne ein skatt. Han reiser land og strand, møter folk, og mistar og oppdagar seg sjølv. Og når han endeleg kjem fram, viser det seg at skatten han leita etter låg grava ned heime i hagen heile tida. Men, han kunne aldri ha funne skatten utan å dra ut i verda fyrst.

Slik er det ofte òg med vala vi tek. Vi må av og til ta ein omveg for å forstå kva som betyr noko. Nokre gonger må vi flytte frå ein stad for å kjenne kvar vi høyrar til. Eller prøve noko nytt, for så å kjenne kor godt vi hadde det der vi var.

Forsking viser faktisk at folk flest før dei døyr oftast angrar på alt det dei ikkje gjorde. Alle vala dei ikkje tok. Det kan lære oss at det å prøve, og så ombestemme seg, ikkje nødvendigvis er eit nederlag, men at det faktisk er eit teikn på at du er menneskeleg og at du lever. At du var modig som våga å prøve, og at du no er erfaring rikare.

Så neste gong du tenkjer dette passa meg ikkje likevel», kan du hugse på at du tross alt no er ei erfaring rikare. For av og til må vi kanskje ut i verda for å finne det som heile tida låg rett føre oss.

Emma Bjelland Ingebrigtsen