Arild har tatt straumrekninga i eigne hender

Arild Stenberg har funne ei eiga løysing på straumkrisa. Med 30 solcellepanel og eit resirkulert Jaguar-bilbatteri lagrar han no straumen han sjølv produserer, og han meiner det er her nøkkelen til eit grønt, berekraftig og smart straumsystem ligg.

— Her ser du batteriet, seier Stenberg og peikar mot den store metallboksen.

Han kan opplysa at det er eit gammalt elbilbatteri frå ein Jaguar. Han synest det er litt stas, sidan Jaguar og Land Rover er same firma.

— Eg har alltid vore glad i Land Rover, seier han.

Batteriet, som har ein kapasitet på 25 kilowatt, har han fått tak i gjennom Sveinar Kringlebotten som jobbar med resirkulering av slike batteri.

— Prisen var ikkje så høg som eg trudde. Han har gått mykje ned det siste året, så då slo eg til, fortel han fornøgd.

Frå å selja straum – til å lagra han sjølv

Stenberg har hatt solceller på taket i to år. Dei første månadene gjekk overskotsstraumen rett ut i nettet, til ein straumleverandør som betalte for den. Prisen han fekk for straumen, var derimot ikkje rare greiene.

— Me fekk berre ein brøkdel av det me betalte for den straumen me måtte kjøpa om natta, når solcellene ikkje produserte, seier Stenberg.

Løysinga blei å kjøpa batteri og lagra straumen sjølv. No produserer dei meir straum enn dei brukar på gode dagar, og den overskytande straumen går til å lada batteriet. Når sola går ned, brukar dei straumen frå batteriet om natta. Då kjøper dei mykje mindre frå nettet, og både straumrekninga og nettleiga går ned, forklarar han.

Stenberg legg ikkje skjul på at det kjennest bra å vera meir sjølvforsynt.
— Eg kosar meg med å sjå at me faktisk klarar oss nesten heilt på eigen straum. Det gir ei god kjensle.

Kritisk til fastpris på straum

Samtidig som han har investert i teknologi som sparar straum, har Stenberg blitt meir og meir kritisk til den statlege straumordninga. Den såkalla Norgesprisen».

— Før såg me på straumprisen gjennom døgnet og venta med å setja på vaskemaskinen til prisen var låg. Det bidrog til at forbruket blei jamnare fordelt. Med Norgesprisen betalar du det same heile døgnet, og då er det ingen grunn til å venta, seier han.

Resultatet, meiner han, er at alle brukar straum samtidig, særleg når folk kjem heim frå jobb og skal laga middag.
— Då får me store toppar i forbruket, og straumleverandørane må byggja ut nettet for å klara det. Det er både dyrt og lite miljøvennleg, seier han, og legg til at politikarane valde den mest populære løysinga – ikkje den klokaste.

Stenberg meiner politikarane har tatt ein snarveg for å halda veljarane fornøgde.
— Ekspertane sa at denne fastprisordninga var den dårlegaste løysinga for klimaet, men politikarane gjekk for løysinga likevel, fordi det var lett å forklara og gav fleire stemmer. Det var populært, men ikkje framtidsretta, meiner han.

Han er ikkje i tvil om kva som hadde vore betre bruk av pengane.
— I staden for å bruka millionar på fastpris, burde regjeringa støtta folk som vil investera i batteri og solceller. Då hadde me fått lågare straumforbruk og mindre behov for å byggja ut nettet.

— Ein investering for framtida

For Stenberg handlar prosjektet like mykje om miljø som om økonomi. Han er tydeleg på at dei ikkje kjem til å tena dette inn igjen i deira levetid, men det er greitt.

— Me er godt vaksne, og dette kjem dei som bur her etter oss til gode. Batteriet varer i minst ti år, så det vil lønna seg på sikt, seier han.

Han fortel at systemet også har ein tryggleikseffekt. Om straumen går, kan han kopla til fryseboksen og andre viktige apparat, slik at dei har det mest nødvendige i gang. Stenberg meiner fleire burde tenkt slik.

Når han står ute på tunet og ser opp på solcellepanela, er han ikkje berre fornøgd med straumrekninga, men også fordi han får vera med på å bidra til noko større. Han meiner han får vera med på å gjera samfunnet ei teneste ved å investera i dette. Om fleire hadde gjort det same, ville det også blitt mindre press på nettet og mindre behov for utbygging.

— Det er både miljøvennleg og økonomisk fornuftig, seier han.